Helaas, van een dierentuin in de woestijn vol pinguïns zal het waarschijnlijk niet meer komen. Initiatiefnemer Turkmenbashi is namelijk dood. Een hartstilstand. (Onkruid - is dat al naar hem vernoemd? - vergaat dus toch.)
Tot aan zijn dood was Saparmoerat Nijazov, zoals hij heette voordat er kortsluiting in zijn hoofd plaatshad, hard aan het werk. Vorige week opende hij nog een pretpark, dat voor de verandering naar hemzelf werd vernoemd.
Hoe het nu verder moet met Turkmenistan is een raadsel. Wat moet het land zonder de briljante ideeën (al het medische personeel ontslaan) van een door God gestuurde leider? Gaat de beloofde gouden eeuw nu niet door?
Ik denk dat de Turkmenen alles best vinden, zolang ze volgend jaar maar brood op tafel hebben. Want de vreselijk arme bevolking dreigt de komende maanden getroffen te worden door hongersnood. Tsja, wat wil je als alle petrodollars op rekening van de Deutsche Bank staan, ver weg van de vijf miljoen "gewone" Turkmenen.
donderdag 21 december 2006
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten