Je zou maar een muntenverzameling hebben. Heb je eindelijk je album compleet, brengt die gekke dictator Turmenbashi weer een nieuwe collectie uit. Ter ere van zijn verjaardag liet de leider van Turkmenistan vorig jaar zijn stamboom op muntjes afdrukken. Dit jaar was het de beurt aan de boeken en poëziealbums die hij heeft geschreven. The Guardian heeft er weer eens een grappig verhaal over.
De persoonsverheerlijking heeft onwaarschijnlijke vormen aangenomen. Hij kan er ook niets aan doen, zegt Nijazov zelf: ,,Ik ben persoonlijk tegen al die portretten en standbeelden van mijzelf op straat, maar het is wat de mensen willen.''
Turkmenbashi, eigenlijk Saparmoerat Nijazov genaamd, staat bekend om zijn rare beslissingen. Vorige maand schafte hij eenderde van alle pensioenen af. Eerder gaf de Vader van alle Turkmenen bijvoorbeeld al opdracht tot de bouw van een ijspaleis in de woestijn. Ik kan hier natuurlijk al die idiote plannen opsommen, maar je kunt beter even kijken op blogmenbashi!
dinsdag 21 februari 2006
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Geweldige verhalen! Het is treurig dat er mensen lijden onder deze man, maar eigenlijk moeten wij deze laatste dictators koesteren. ;-)
Goede blogtip. Fantastisch: iedere zichzelf respecterende hoofdstad van een zichzelf respecterend land heeft een rivier. Als die kunstmatige rivier gegraven gaat worden, moet je erheen voor een repo.
Spaar ze allemaal. Die blog gaan we volgen. Zingt hij nog niet?
Lees het zeer fraaie 'Ingenieurs van de Ziel' van Frank Westerman, niet zo lang geleden NRC-correspondent in Moskou.
Rivieren aanleggen in de woestijn is niets nieuws. Dat probeerde Stalin al.
Dit is inderdaad wel een gouden tip, ja. Elke dag een verhaaltje voor het slapen gaan:
,,En toen ging Turkmenbashi slapen. Dag, Turkmenbashi, tot de volgende keer!''
Een reactie posten