Bacchanalen

Tijdens de soepra begon de tamada aan het hoofd van de keipi aan een nieuwe sadghegrdzelo. Ehhh... ik bedoel, tijdens het feestelijke diner begon de ceremoniemeester aan het hoofd van de lange eettafel aan een nieuwe toost. Hij dronk op ons welzijn en wenste ons ook een beetje geluk. ,,Want op de Titanic was iedereen gezond, maar had niemand geluk.''

We gingen maar weer staan en sloegen tegen elkaars glazen, zoals we dat ook al deden toen we toostten op Georgië (de bakermat van de wijn), vrouwen, gasten, onze kinderen, vrijheid, de doden, vrede en de gastheer. En we dronken meer wijn. Toosten doe je namelijk niet met bier, tenzij je op de Russen en ander gespuis drinkt.

Je vraagt je af wat Georgiërs nog meer doen dan gasten ontvangen, eten en drinken, als je tot twee keer toe voor een wijnverhaal dergelijke bacchanalen hebt meegemaakt. Onze gastheer had het er zelf ook moeilijk mee. Hij vertelde hoe Tbilisi, de hoofdstad, al eeuwenlang wordt bevolkt door verschillende etnische groeperingen die allemaal hun eigen bezigheid hebben. ,,De joden zitten in zaken, de Armeniërs bakken brood en de Azeri's maken schoon.'' (Of was het andersom?)

Ik vroeg Timoer wat de Georgiërs dan deden. Op een lange stilte volgde een brede glimlach. Ach so!

Zie ook: Water bij de wijn