De volgende dag een wandeling door Moskou, op zoek naar tandenborstels. Vergeten mee te nemen. We zaten op het bankje waar Tolsoi "De dood van Iwan Ilwjits" schreef onze tanden te poetsen: witte gezichten van Russische voorbijgangers, water met kale bomen, uitlaatgassen, enorme boulides met schotels en antennes, de naderende bevrijdingsdag (30 000 000 miljoen dode Russen - speciaal voor ons, Atlantici?!) - geen vrouw die niet naar je kijkt; even later bruiden in wapperend wit op het Rode plein, hun kersverse echtgenoot met peuk in de hand poserend bij een watervalletje, de graftombe van Stalin... het water stond toen al in mijn ogen!Nu wil ik niet gelijk weer onaardig doen, maar ‘30.000.000 miljoen dode Russen’ lijkt me wat veel. Maar goed, dat foutje is je vergeven.
Kees zou dan ook veel akkoorden in mineur moeten spelen die avond.
Op naar het Oranjebal, in de volgende aflevering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten