Onze zoon is ziek. Nou ja, hij kucht een beetje en hij heeft een loopneus. Doodziek dus, naar Russische begrippen. Mijn vrouw durfde hem niet naar het kinderdagverblijf te brengen uit vrees voor de boze reacties van andere ouders, die onze zoon zouden kunnen zien als levensgevaarlijke verspreider van bacillen. Daar is al eens een toespeling op gemaakt. (Die buitenlanders zijn een stelletje barbaren die niets van gezondheid en hygiëne weten.)
,,Volkomen terecht'', zei een Russische vriendin. ,,Daar zou ik ook heel boos over worden.''
Het is merkwaardig hoe bemoeizuchtig Russen zijn als het gaat om de gezondheid van (andermans) kinderen. Als de temperatuur daalt tot onder de vijftien graden, geheid dat je op straat wordt aangesproken op het feit dat zoonlief geen muts draagt. Foei, wat een slechte ouders!
Op het kinderdagverblijf van onze zoon is steevast de helft van de groep afwezig. Het is niet verwonderlijk dat Russische kinderen voortdurend ziek zijn. Ze bouwen nauwelijks weerstand op. Ook het kind van de Russische vriendin is voortdurend ziek.
Ik vrees meer voor de luizen die elders in Moskou zijn aangetroffen. Het kinderdagverblijf van een kind van collega's schijnt getroffen te zijn en als de gezondheid in het spel is, werkt de tam-tam in deze metropool opvallend goed.
Ik hoop de luizen aan ons kinderdagverblijf voorbijgaan. Maar als ze toch langskomen, dan vrees ik dat wij als niet zorgzame buitenlanders wel weer als eerste verdacht zullen zijn.
dinsdag 23 januari 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Beterschap!
Een reactie posten