Wat een depressieve boel!

Ik was al een tijdje niet meer diep de provincie in gedoken, dus ik schrok eerlijk gezegd. Wat een depressieve boel! Kromgetrokken en ongeverfde houten huisjes, onafgebouwde fabrieken, restaurants met menukaarten die vol staan met gerechten die er niet zijn en serveersters die je afbekken omdat je het lef hebt tijdens het ontbijt een sigaret op te steken, hoewel dat in dezelfde ruimte een dag eerder nog toegestaan was.

Geen wonder dus dat heel Rzjev de fles niet kan laten staan, zelfs niet als die is gevuld met spul om je autoramen te wassen of je sleutelgat te ontdooien.

Ons hotel in het armzalige, kleurloze, mistige, troosteloze, werkloze Rzjev had twee categoriëen: een standartniy nomer of poloeljoeks, een standaard of een halfluxe kamer dus. Wat dat betekent, begreep ik 's ochtends pas. Vrij vertaald: standaard = geen water, halfluxe = alleen koud water en luxe (dat dus niet bestond) = alleen warm water. Dan zal de presidentiële suite, evenmin aanwezig, wel koud én warm water betekenen.