Druk, druk, druk, vervolgens ziek, ziek, ziek en weer druk, druk, druk. En dat alles met een slechte - of geen - internetverbinding. Daarom bleven nieuwe berichten een tijdje uit, terwijl er zoveel te melden was. Mijn excuses daarvoor. Nu een inhaalslag.
Daar lag ik dan, volkomen uitgeput, vreselijk beroerd en helemaal leeg, letterlijk en figuurlijk. In het gloednieuwe Intourist-hotel in Batoemi had ik maar drie vrienden: Coen die monter kon blijven doorwerken maar zo af en toe eens kwam kijken bij zijn ijlende collega, mijn hotelbed en mijn hoteltoilet. Van het ene uiterste naar het andere.
Het correspondentschap kan zo leuk zijn, als je naar fijne landen mag reizen, een president mag interviewen tijdens een crisis en exotisch eten kunt proeven. En het kan zo vreselijk slopend zijn, als je om twee uur 's nachts begint met de uitwerking van een interview dat maar 800 woorden lang mag zijn, maar waarin je wel het spionageschandaal, de relatie met Rusland, de erfenis van de rozenrevolutie, de aanpak van corruptie, armoede en de separatistische regio's Abchazië en Zuid-Ossetië wilt verwerken.
Vermoeidheid hoort erbij, lang wachten en onregelmatig werken, slapen en eten ook. Wat er niet bij hoort, althans gemist kan worden als kiespijn, is ziekte. Interview klaar, welkom hoge koorts, rillingen, overgeven, ijlen, diarree, angina, koortslippen, barstende hoofdpijn, voedselvergiftiging en/of virus. Dergelijke ervaringen had ik niet in gedachten toen ik de ondertitel van mijn blog "Belevenissen van een correspondent" noemde.
Wat ging eraan vooraf? Wat volgde? Ik ga de komende dagen mijn best doen een selectie van alle leuke, interessante, bekende en nog niet bekende feiten, gebeurtenissen en momenten te reproduceren. Dank voor het begrip voor de vertraging.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Heee Remco, hopelijk voel je je weer een stuk beter. Ziek en van huis zijn is een onaangename combinatie... veel vitaminepilletjes en fruit slikken!
Voortaan zakjes met zout/suiker oplossingen mee naar verre oorden. (zgn O.R.S.poeder)Bij totale "leegloop"krijgt het spul je weer eerder op de been,zoals wij gemerkt hebben bij een soortgelijke situatie , maar dan in de binnenlanden van Mongolie....
Dank voor de steun! Meestal heb ik wel het een en ander bij me aan medicijnen, maar deze keer had het thuisfront alle laatste beetjes nodig: ook ziek...
Fruit, dat dacht ik ook. Want meloen en stukjes appel behoren tot de producten die je al eerste weer kunt eten. Maar... fruit laxeert en heeft dus een averechts effect. Dus ben ik maar overgegaan op koekjes. Nu blijft alles keurig binnen, zolang als nodig.
Excuses voor de details, maar zo is het leven van een correspondent soms ook.
Een reactie posten