maandag 16 oktober 2006

"Madwoman" Politkovskaja

Ik heb Anna Politkovskaja weer een stukje beter leren begrijpen na lezing van haar ongepubliceerde essay voor "Another Sky", waaraan ik al refereerde in mijn artikelen voor de GPD-kranten. The Washington Post heeft het hele stuk op internet gezet.

Politkovskaja legt uitstekend uit wat voor land Rusland is geworden, hoe moeilijk het is om kritisch te blijven als journalist en welke gevaren zij persoonlijk liep. Kennelijk was ze goed op de hoogte van het feit dat velen, onder wie een karrenvracht aan westerse journalisten, haar soms zagen als "the madwoman of Moscow".

Of course I don't like the constant derisive articles about me that appear in other newspapers and on Internet sites presenting me as the madwoman of Moscow. I find it disgusting to live this way. I would like a bit more understanding.
Bij deze dus, nog een beetje extra begrip mijnerzijds voor Anna. Alleen, wat ik nog steeds niet begrijp, is waarom ze westerse journalisten óók vrijwel zonder uitzondering vijandig bejegende.

Anna zei dat ze tijdens de Beslan-gijzeling was vergiftigd door de autoriteiten. Ik vroeg haar vorig jaar of haar weleens eerder zoiets was overkomen, met het idee dat ze zou gaan vertellen over haar brute behandeling in Tsjetsjenië en de doodsbedreigingen. Maar ze antwoordde boos en geïrriteerd: ,,Nee, ik ben nooit eerder vergiftigd.''

Een collega opperde dat een autoritaire leider misschien zo slecht nog niet is voor Rusland, waarop Politkovskaja pas weer wilde gaan zitten als de collega beloofde dat dat niet zijn eigen standpunt was.

Waarom die obstinate houding? Ik wíl het begrijpen. Waren wij, uit de vrije wereld, niet haar bondgenoten? Of was Anna door schade en schande wijs geworden en vertrouwde ze niemand meer? Ik lees graag jullie ideeën.

3 opmerkingen:

Bootsma zei

Ik denk dat ze het idee had dat ze door niemand begrepen werd en daarom een vijandige houding had.

Anoniem zei

he remco, sovjet-dissidenten waren meestal ook niet aardig. om te doen wat zij deed - zoveel risicos te nemen bijvoorbeeld - moet je wel een afwijkende, harde persoonlijkheid hebben. en veel russen denken nu eenmaal dat westerlingen rusland nooit werkelijk kunnen begrijpen, ook al woon en werk je er al jaren.

Remco Reiding zei

Allemaal waar, denk ik. Ooit, lang geleden, was ik een beetje verontwaardigd toen een vriendin zei dat ik Rusland nooit zou begrijpen. Totdat ze zei dat zelfs Russen hun eigen land niet begrijpen. Toen kon ik er wel mee leven.