Miljoenenfraude

Corruptie is de nationale sport in Rusland. Zelfs de simpelste mensen bedienen zich van allerlei trucs. Hoe fijntjes dat eraan toegaat, merkte ik van de week in de metro.

Ik had een kaartje gekocht bij de kassa en liep naar de controlepoortjes, toen de controlepoortjescontroleuse - een oudere dame in blauw pak - mij aansprak. Of ik soms een kaartje voor één rit had gekocht? Ja? Ze schoof een dranghek een beetje opzij, nam mijn kaartje aan en liet mij door.

Het duurde een minuutje, voordat ik - naïeve, eerlijke Nederlander die ik ben - begreep wat zojuist was gebeurd. Door mij niet door de poortjes maar langs het dranghek te laten passeren, bleef mijn kaartje ongebruikt. Ik kon mijn weg ongehinderd voortzetten naar de roltrap en de controlepoortjescontroleuse was in het bezit gekomen van één ongebruikt kaartje voor één metroreis.

Als de controlepoortjescontroleuse acht uur per dag werkt en elke tien minuten een kaartje van een passagier zoals ik overneemt, dan zijn dat 48 kaartjes. Maal 15 roebel = 720 roebel oftewel 23 euro. Maal 20 werkdagen = 460 euro per maand.

Een lucratieve business, lijkt me. Als ze de kaartjes tenminste doorverkoopt.

Enige ervaring leert mij dat in Rusland zelden geen sprake is van een grote samenzwering. Dus het zal me niets verbazen als de kassajuffrouws in het complot zitten. De controlepoortjescontroleuse levert de ingenomen kaartjes weer in bij de kassajuffrouws, die de kaartjes opnieuw verkopen en de opbrengst samen verdelen.

Waarom zo moeilijk? Waarom niet gewoon gelijk de opbrengst in eigen zak steken? Omdat de kaartjes eerst door een apparaat gehaald moeten worden om geactiveerd te worden. En omdat natuurlijk het aantal verkochte kaartjes overeen moet komen met wat er aan geld in de kassa zit. Snappie?

Je moet er maar op komen...