Mijn aandacht gaat meer uit naar de politieke crisis in Kirgizië, waarover ik ook een verhaaltje schreef. Dat landje van schaapherders en nomaden heeft mijn interesse gewekt sinds de tulpenrevolutie, een woord dat ik al bijna een jaar tussen aanhalingstekens plaats. Want was het een opstand van het volk of een georganiseerde, betaalde actie van de maffia? Of van allebei een beetje en stapten de maffiosi op het juiste over van het zinkende schip van president Akajev naar het cruiseschip Bakijev?
Ik kan terugkijken op een aantal interessante en grappige ontmoetingen. Topcrimineel en parlementslid (geen ongebruikelijke combinatie) Bajaman Erkinbajev liet mij zes uur wachten, maar uiteindelijk kreeg ik hem toch te spreken. Ik vroeg hem of hij bij de volgende verkiezingen misschien president wilde worden, als de held van de revolutie - Bakijev - zijn beloften niet zou nakomen. ,,Als ik dan nog leef'', antwoordde hij lachend.
Een paar weken later was hij dood, omgelegd door een regen aan kogels. Het enige wat mij herinnert aan onze ontmoeting zijn foto's van Bajaman die zijn spierballen laat zien.
woensdag 3 mei 2006
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten