Russische wave

Negentig minuten samen zingen is aan Russische supporters niet besteed, bleek gisteren eens te meer tijdens het bleke oefenduel Rusland - Brazilië. In het mooie, nieuwe voetbalstadion van Lokomotiv toeterden de Russische fans als gebruikelijk door elkaar, niet met elkaar. Verder dan de gezamenlijke aanmoedigingskreten Rossija en Rossija vperjod (Rusland en Rusland naar voren) kwam het brave publiek niet.

Maar dat de pogingen wat sfeer in het stadion te brengen geheel ongecoördineerd waren, kun je niet zeggen. In ons vak achter het doel, bij de "harde kern", telde een jongeman telkens weer geduldig af van zes naar nul. Bij nul sprongen wij op, gooiden onze armen in de lucht en zagen dat het volgende vak ons volledig negeerde. Toen de wave de hele eerste helft was uitgebleven, trommelde onze voorganger in het buurvak iemand op die gelijktijdig moest aftellen.

Onze wave strandde een paar vakken verder en de jongen ging steeds wanhopiger kijken. Na negentig minuten staan en zitten, staan en zitten hadden we nog steeds de overkant niet bereikt.

Onze aftellende voorganger miste niet al te veel. De Braziliaanse wereldkampioen speelde plichtmatig, nadat Ronaldo al na een kwartier een slap afstandsschot met zijn borst van richting had veranderd: 0-1.

Rusland wachtte met negen man achter de bal af en hoopte op een bevlieging van de snelle, behendige Arsjavin en zijn collega-spits van Zenit Sint Petersburg, Kirzjakov. Pas in de tweede helft probeerden de Russen actief het doel van de tegenstander te bestormen, maar Kirzjakov had het vizier niet op scherp staan. Wij vingen bijna een bal, die eigenlijk in het net had moeten eindigen.

De tegenstander maakte een mazzelgoal en de thuisploeg had pech dat een bal ternauwernood van de lijn werd gehaald. Zo ontstond de indruk dat Rusland bijna net zo goed was als de wereldkampioen. Dus keerden de supporters tevreden huiswaarts.