Ramp (3)

Ik stapte vanmiddag zelfverzekerd af op een politieagent, liet hem mijn perskaart zien en daar stond ik dan. Aan de andere kant van de afzetting, waar ik tientallen cameramensen en andere journalisten zag staan wachten.

Voor mij doemde op wat ooit de Basmannymarkt was, een rond gebouw met meerdere verdiepingen waar Kaukasiërs en Centraal-Aziaten kruiden en producten verkochten. De overdekte markthal zag eruit alsof een reusachtige baboesjka met haar dikke billen bovenop het dak was gaan zitten.

Ik liep een stukje door langs de verwoeste westvleugel van de markt en kwam op een binnenplaatsje waar de "sjtab" (staf) zich had gevestigd. Grijze uniformen, blauwe uniformen, oranje uniformen - een wirwar van hulpverleners en ordebewakers. Ik maakte de ene na de andere foto en besloot toen het gebouw eens van een andere kant te bekijken. Ik stuitte op een rood-wit lint, twijfelde omdat ik al verder was gekomen dan volgens mij de bedoeling was, maar stapte toch over de afzetting heen.

Aan de achterkant van de markthal zag ik een bekend, maar daarom niet minder huiveringwekkend beeld. Half verscholen onder zwarte dekens lagen daar de slachtoffers. Tien, vijftien, twintig - hoeveel lijken waren het?

Agenten stonden er wat te lummelen, bijna niemand had aandacht voor de slachtoffers. Waren ze vergeten of stond het weerzinwekkende beeld hen niet aan?

(Wordt vervolgd)