Opvallend vond ik ook de reacties na de zege van Rusland op Oranje. Russische vrienden maakten zich zorgen of ze nog wel vrienden waren. Nederlandse vrienden lieten weten dat ze nu supporter van Rusland zijn. (En dat landverrader Hiddink zijn paspoort moet inleveren. Dat dan weer wel natuurlijk.)
Het wederzijdse respect was dus groot. De bewondering voor het Nederlandse spel in Rusland enorm, en dat verklaarde deels de grote vreugde: de Russen hadden het gevoel dat hun nationale team, dat tot voor kort vooral teleurstelling en cynisme opriep, de beste ploeg ter wereld hadden verslagen. En niet met geluk, maar met mooi voetbal.
Toch waren er ook wat klachten. "Mensen in de omgeving van Hiddink" werden "lastiggevallen". Onze zes jaar oude zoon (half Russisch) had vooraf - tot mijn verbazing - gezegd voor honderd procent Oranje te steunen, hoewel hij meer Russisch lijkt dan Nederlands na vier jaar in Moskou. Na de nederlaag werd hij de volgende dag zodanig getreiterd door buurjongetjes dat hij in huilen uitbarstte. ("Mensen in de omgeving van Hiddink" moeten dus niet zeuren.)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten