De Russische Zege (1)

Het liefste zou ik de vernederende zege van Rusland op Oranje doodzwijgen, maar zo werkt het helaas niet. Vrienden en familie in Nederland en vrienden en schoonfamilie in Rusland belden me suf, sms'ten me rot en schreven me het apezuur.

Alsof dat niet genoeg was, herinnerden toeterende auto's en vrolijke vlaggenzwaaiers me dagen na het debacle aan het debacle. Iedereen die me naar mijn nationaliteit vroeg (en dat waren er velen op Sachalin), herinnerde me aan het echec.

Wat me opviel, was een bevrijdende, algemene en verbroederende vreugde zoals ik die niet eerder heb gezien in Rusland. En ik verkeerde op Sachalin, waar de wedstrijd om 05.45 uur begon. Kun je nagaan.

In Moskou gingen duizenden mensen de straat op, zoals eigenlijk in elke Russische stad. De feestvreugde deed een beetje denken aan de oorlogszege op nazi-Duitsland, zei assistent-trainer Igor Kornejev, alsof hij die heeft meegemaakt. Maar goed, zulke woorden bezigden wij ook na De Zege in 1988.