Is hij echt dood? Ongetwijfeld. Al zou het niet voor het eerst zijn dat bekend wordt dat Sjamil Basajev niet meer onder de levenden is. Want hij werd bijvoorbeeld al doodverklaard in april 2002, februari 2005, oktober 2005. Nu lijkt het echt raak: zelfs Poetin reageerde al op de dood van de Russische staatsvijand nummer 1.
Als ik aan Basajev denk, dan roept dat telkens dezelfde associaties op. Ik zie beelden voor me van kinderen die besmeurd zijn onder het bloed, van een roetzwart en afgebrand klimrek in een sportzaal van een school. Ik hoor het geluid van rondsuizende kogels en van panisch huilende moeders. Ik zie lijkkisten op straat staan, een oude vrouw in elkaar storten. Ik ruik een penetrante brandlucht.
Beslan dus. Honderdvijftig dode kinderen en honderden andere onschuldige burgers kwamen om door de meesterplannen van Basajev, het brein achter een onophoudelijke reeks aanslagen en gijzelingsacties.
Je kunt sympathie hebben voor de Tsjetsjeense zaak, wat die anno 2006 ook inhoudt. Maar het is toch heel wat moeilijker sympathie op te brengen voor staatsvijand nummer 1. Of zoals een jonge Russin mij vertelde: ,,De duivel is dood.''
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Het is eindelijk zover, hij is dood
gerechtigheid voor al die onschuldige slachtoffers.
Wij denken alleen aan beslan maar hij heeft zoveel meer op zijn geweten en in de nederlandse pers wordt hij nog betiteld als "rebellenleider".
bah wat een hypocrisie.
Ik hoop dat hij rot en brand in hel
Een reactie posten