Niet zo lang geleden konden collega's nog geheel op eigen houtje de 30-km-zone rond Tsjernobyl bezoeken. Nu heeft de SBU, de Oekraïense veiligheidsdienst, de controle over de kerncentrale overgenomen. En plots is alles geheim, want wat zijn geheim agenten zonder geheimen?
Uiteindelijk bevinden we ons in het dronkelappentreintje (want de laatste van de drie ochtendtreintjes) vanuit Slavoetitsj naar Pripjat, van het nieuwe naar het oude Tsjernobyl in feite. Op het stationnetje van de centrale staat Anna van de Tsjernobyl-Gestapo ons op te wachten. Ze blijkt de hele dag niet te verlokken tot wat aardigheid, een glimlach of een beetje begrip voor fotograaf Oleg, die na een lange reis en twee dagen wachten werkelijk niets op de plaat mag vastleggen.,,Niet fotograferen!''
,,Daar lopen is verboden!''
,,Hier blijven!''
,,Als je dit fotografeert, pak ik je rolletje af.''
,,Niet doen.''
,,Opschieten!''
,,Dat mag niet!''
We worden er steeds baldadiger van en Anna steeds strenger. Als we mopperend afscheid van haar hebben genomen, moeten we op het perron wachten, zodat we geen kant meer op kunnen. Als een collega terugloopt omdat hij wil plassen, voeren de bewakers eerst uitgebreid overleg. Daarna mag de collega onder begeleiding mee naar het toilet. Onze grappen (niet voor publicatie) worden niet gewaardeerd.
Tsjernobyl 2006. Hadden ze in 1986 maar zo goed opgepast...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten