Herdenking Tsjernobyl

Ondanks dat de grootste kernramp in de geschiedenis al twintig jaar geleden plaatsvond en ondanks dat Tsjernobyl op meer dan duizend kilometer van Moskou ligt, kwamen duizenden mensen vanmiddag bijeen op begraafplaats Mitino in de Russische hoofdstad. Het was een indrukwekkend gezicht.

Een stel bobo's mocht uiteraard vertellen hoe erg het allemaal niet was. Niet iedereen was tevreden over de opkomst van de hoogwaardigheidsbekleders. De allerhoogste bazen van het land hadden hun adjudanten gestuurd, vond een man. Ik hoorde deze merkwaardige, grappige paradox: ,,Ze spreken wel, maar ze hebben het niet voor het zeggen.''

Sergej Kirijenko, het hoofd van het Russische atoomenergieagentschap (fijn woord voor scrabble), gaf wel acte de presence. Nogal gedurfd, lijkt me gezien zijn wensen. En oud-wereldkampioen schaken Anatoli Karpov, die ooit voorzitter was van een Tsjernobyl-fonds, zo liet ik mij vertellen.

Maar ik had meer aandacht voor het menselijke leed. Zoals de zieke liquidators, de mensen die naar het rampgebied werden gestuurd om de rotzooi op te ruimen. Of de nabestaanden, onder wie Vera Toptoenova (foto links) die haar enige zoon verloor. Over die mensen lees je dus morgen meer in de GPD-kranten.