In Wit-Rusland (6) - Provocateurs

De verkiezingsbijeenkomst van vanavond was om twee redenen interessant. De oppositieleiders Aleksandr Milinkevitsj en Aleksandr Kozoelin stonden voor het eerst samen op het podium om het publiek toe te spreken. Ze grepen na afloop elkaars handen en maakten een overwinningsgebaar.

Links Milinkevitsj, rechts Kozoelin. Foto Remco Reiding

Interessanter was de tweede rij in de volgepakte bioscoop Elektron. Die zat volledig vol met klerenkasten, stevig gebouwde jongelui met kaalgeschoren koppen. Elke keer als het publiek een staande ovatie gaf, bleven de binken zitten. ,,Ik ben niet bang voor jullie’’, zei een vrouw die na afloop met de jongeren in gesprek raakte. Wat dat was natuurlijk de bedoeling: intimidatie. Loekasjenko doet zijn uiterste best angst, hysterie en paranoia te zaaien. Zie mijn verhaal in de GPD-kranten morgen.

Een vrouw discussieert met de kaalgeschoren jongeren van de tweede rij. Foto Remco Reiding

Belangrijk is hoe mensen omgaan met die intimidatiepogingen. Zoals eerder in Oekraïne, Kirgizië en Azerbeidzjan tijdens verkiezingen is ook de Wit-Russische oppositie enigszins beducht voor zogenaamde provocateurs.

Vanmiddag hoorde en zag ik op het hoofdkantoor van de Volksfront Partij al een paar mooie staaltjes van provoceren. Een tweetal dronkelappen maakte voor de ingang stampij. Niets bijzonders, zei de vice-campagneleider van Milinkevitsj. De politie dropt om de haverklap dronkelappen in de hoop dat iemand ze aanpakt, want dan kunnen ze gelijk overgaan tot arrestatie. Niet van de dronken oproerkraaiers natuurlijk, maar arrestatie van de mensen die ze met enig geduw proberen te verwijderen.

Even later zei ik dat ik wel een halfuurtje later zou komen bij de verkiezingsbijeenkomst, want gisteren duurde het een uur voordat Kozoelin kwam opdagen. Niet doen, zei de vice-campagneleider. ,,We beginnen stipt op tijd, want bij de vorige bijeenkomst van Milinkevitsj begon er gelijk een provocateur in de zaal de mensen op te jutten door te schreeuwen: ‘Wat zijn jullie voor sloddervossen! Jullie zijn drie minuten te laat en jullie bieden niet eens je excuses aan’.’’

Provocateurs en zwarte pr, je komt ze overal tegen waar in de voormalige Sovjetunie verkiezingen zijn. Een collega vertelde ook een aardige klassieker: verkiezingsposters van de tegenstander op autoruiten plakken. Met lijm wel te verstaan. Je ziet de reactie van de geïrriteerde automobilist voor je: ‘Die *##(^%@ Milinkevitsj!’