Olympische Spelen

Ik heb hier nog geen letter gewijd aan het feit dat ik een van de zestien deelnemers ben aan een GPD-toto over de Olympische Spelen. Daar was ook geen aanleiding voor gezien mijn plaats in de tussenstand (12e, 15e, 12e, 11e, 12e en 12e). In de laatste tussenstand was ik reeds geklommen tot ongekende hoogte: 9e.

En toen gebeurde het: Hughes won de 5 kilometer schaatsen bij de vrouwen, voor Pechstein en Klassen. Precies zoals ik had voorspeld (niet alleen de drie medaillewinnaars, maar ook de kleur van de plakken). En de zestiende plek van Arend Glas (ik had hem als zeventiende, niet wetende dat die Brazilianen uit de bocht zouden vliegen) leverde me ook een punt op.

Dus sloeg ik aan het rekenen, met slechts één evenement dat punten zou kunnen opleveren over. Ik zou kunnen stijgen van plek negen naar plek twee! Daarvoor hoefde maar één land te winnen. Welk land? Tsja, je raadt het al. Rusland. Ik liet al mijn cynische opmerkingen varen over de Russische prestaties bij B-sporten (de categorieën figuurzagen en jeu de boules op ijs), waarmee ik het thuisfront al twee weken terroriseerde. Deze keer zou ik Rusland met hart en ziel aanmoedigen.

Maar ja, altijd als je ze nodig hebt, laten die Russen je in de steek. Ik had ze iets sterker ingeschat dan de Tsjechische ijshockeyers (en niet ten onrechte gezien de nederlagen van de Tsjechen tegen Canada, Finland, dwerg Zwitserland en Zweden), maar het mocht niet zo zijn. Twee keer stond de paal een Russische treffer in de weg, één keer besloot de scheidsrechter een goal af te keuren.

Tevredenheid mag hier dan heersen over de medailleoogst van de Russen, die ene plak die ik nodig had zorgde in huize Reiding toch voor een kater. Weg topklassering in de GPD-Turijntest. Grrr...