Kleren maken de man. Dus wierp ik mij voor de leeuwen in de winkelstraten van Side, waar verkopers met hun klauwen en kleffe praatjes voorbijgangers probeerden te verleiden tot een bezoek aan hun kooien vol koopwaar.Alle producten zijn "origineel" (tuurlijk) en je kunt er vijf jaar garantie krijgen (ook op de sandalen voor mijn zoon à 5 euro, waarvoor ik echt niet ga terugvliegen naar Turkije om mijn recht te halen, mochten ze uit elkaar vallen, zoals de bal die wij kochten voor in het zwembad).
Afijn. Uiteindelijk gleed ik ergens van het ene in het andere kledingstuk. De verkoper constateerde dat mijn te smalle broek "goed, goed" was, dat mijn te wijde broek "goed, goed" was, dat mijn te lange broek "goed, goed" was. U kent het type wel.
Om de paar broeken wisselde hij dat af met de term "lekker kontje" om die uitspraak (letterlijk en figuurlijk) enige kracht bij te zetten met een pets op mijn achterwerk. Dat heeft inderdaad - al zeg ik het zelf - wel wat weg van een lekker kontje, maar wenst daarom nog niet door een jonge Turkse patser als een lekker kontje te worden bestempeld, laat staan te worden geslagen.
De onderhandelingen leverden een verrassend hoog openingsbod op van mijn vrouw, waarna het met de prijs nooit meer goed kwam (lager dan het eerste bod, accepteerde hij niet, mijn lekkere kontje ten spijt).
2 opmerkingen:
Beelden van mijn huwelijksreis in de buurt van Kusadasi komen weer bij me boven snif.
Hoe je door elke Turkse verkoper de doorgang wordt versperd op straat en blijkbaar Hollander op je voorhoofd staat en je dus wordt begroet met Goetverrdoeme, kijken-kijken-niet-kopen en meer van die oneliners.
Als pasgetrouwde man wil je ook niet te goedkoop uit de hoek komen en dan doe je wel eens een bod op een leren tas waarvan de goede man direct van met pensioen kon.
Bij mij komen herinneringen aan Tunesie boven. Er was destijds ook een Marokkaanse man mee, die verklaarde dat het zelfs in Marokko niet zo erg was. Prijzen die tot 6 keer zo hoog lagen als in de Sulacenters; een soort winkelcentrum met vaste prijzen, waar je precies dezelfde prullaria kunt kopen voor een vaste (lage) prijs. Kun je meteen ook zien wat je trommeltje of t-shirt eigenlijk zou moeten kostten. Ach die "this price is for American people", "special price because it's my birthday today" en die vette handen zijn onderdeel van de sfeer moet je maar denken.
Een reactie posten