We zijn weer thuis. Zonder al te veel problemen, in tegenstelling tot sommige anderen die zo hun eigen manier hebben om terug te keren naar huis.
De ontvangst was hartelijk: het duurde een halfuur voordat we het vliegtuig uit mochten, bij de douane stonden ellenlange rijen en de bagage liet daarna toch nog bijna een uur op zich wachten. De koffers arriveerden op z'n Russisch, zonder veel zorg: ze werden met een noodgang tegen een metalen plaat geknald, voordat ze op de rubberen band langskwamen.
Daarna voltrok zich weer het geldverslindende wonder van Domodedovo. Een of andere onverlaat heeft het in zijn hoofd gehaald bij de expresstrein van en naar de luchthaven tourniquettes te laten plaatsen. Je moet je kaartje onder een laserapparaat houden (niet erin stoppen, hij eet 'm niet op), eruit trekken en dan door het toegangspoortje lopen, dat zich pas opent als je daadwerkelijk aanstalten maakt. Voor velen is dit begrijpelijkerwijs nieuw en daarmee een lastig karwei.
Dus staat er personeel bij de poortjes. In de trein worden je kaartjes gecontroleerd door personeel, want je zou op een (goedkoper) kinderkaartje kunnen reizen (het verschil tussen een volwassene en een kind constateren de tourniquettes niet). En bij de uitgang staan wederom poortjes mét personeel.
Russische automatisering dus: passagiers begrijpen de techniek niet, er ontstaan lange rijen en er is meer personeel nodig dan voorheen om alles in goede banen te leiden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Wat een heerlijk vooruitzicht op mijn vakantie volgende week. Dus je vliegticket moet gescand worden?
Geen zorgen. De treinkaartjes voor de trein van en naar de luchthaven.
Een reactie posten